مهاجرت

آشنایی با کشور مالزی

در جنوب شرق آسیا، كشوری به نام مالزی است كه از دو منطقه‌ی مجزا یا مالزی غربی و مالزی شبه‌جزیره‌ای تشكیل شده است. پایتخت مالزی، كوالالامپور در مالزی غربی (۴۰ كیلومتری ساحل) است. مالزی به عنوان عضوی از اتحادیه‌ی كشورهای مشترك‌المنافع، محل وصل سرزمین‌هایی است كه سابق بر این زیر سلطنت انگلیس بوده‌اند.

مالزی از شمال حدوداً ۵۰۰ كیلومتر با تایلند هم‌مرز است. و در جنوب به جمهوری جزیره‌ی سنگاپور ختم می‌شود.

كشور جزیره‌ها گستره‌ی متنوعی از قومیت‌ها، فرهنگ‌ها، لباس‌ها و رسم و رسومات مذهبی را دربردارد. اقتصاد مالزی به طور گسترده ای بر پایه ی صنعت گردشگری‌اش است. این کشور آنقدر در سال‌های اخیر رشد اقتصادی داشته که دیگر نمی‌توان آن را کشوری جهان سومی دانست. چرا که علاوه بر پاساژهای مجللی كه در سطح شهر دیده می‌شود سیستم حمل‌ونقل آن نیز توسعه یافته و تعداد بیشماری از ماشین‌های گران‌قیمت در سطح شهر به‌خصوص در كوالالامپور دیده می‌شود. دیگر دوران دوچرخه‌سواری گذشته است. البته هرچه از پایتخت و یا مراكز شهر دورتر شوید كیفیت زندگی به سطح پایین‌تری می‌رسد.

بهترین زمان سفر

كوالالامپور در تمام ماه‌های سال شاهد آب‌وهوایی بارانی است به‌جز فصل تابستان كه آفتابی است. درحالیكه در جزیره‌های ساحل غربی مانند پننگ و لنكاوی آب‌وهوای بهتری در دسامبر، ژانویه و فوریه دارند. جزیره‌ی بورنئو در همه‌ی ماه‌های سال بارانی است. ساراواك در تابستان به‌نسبت خشك است؛ اما خشك‌ترین ماه‌ها به صباح از ژانویه تا مارس تعلق دارد.

مالزیایی‌ها با باران به‌خوبی سازگار شده‌اند. بارانی كه آنها «باران» می‌شناسند، خارجی‌ها طوفان می‌نامند. وقتی باران می‌زند انگار سقف خانه تیرباران می‌شود اما آنها حتی در این آب‌وهوا به كار خود می‌پردازند.

زبان

مردم در مالزی به ۱۳۱ زبان و لهجه صحبت می‌كنند اما زبان رسمی در مالزی، مالایی است (بهاسا، ملایو) است؛ اگرچه اكثریت افراد از قومیت‌های متفاوت، زبان انگلیسی را به‌خوبی متوجه می‌شوند. دلیل این امر سابقه‌ی مستعمره‌ی انگلیس بودن است. البته كسانی كه اصالت چینی دارند به هنگام صحبت لهجه‌ی چینی ماندارین و هاكین دارند. هندی‌ها نیز به زبان تامیلی صحبت می‌كنند. اكثر مالزیایی‌ها مخصوصاً جوانانشان به چند زبان تسلط دارند، نه تنها انگلیسی، بلكه مالایی و ماندرین را به روانی صحبت می‌كنند.

واحد پولی

واحد پول مالزی رینگیت رنگی است و این چیزی است كه نظر گردشگران را در درجه‌ی اول به خود جلب می‌كند. معمولاً همه به‌راحتی از واحد پولی مالزی سر در می‌آورند. اسكناس‌ها رنگی است و با یك نگاه به سكه‌ها می‌توان میزان آنها را دریافت. هر رینگیت ۱۰۰ سِن است و اغلب قیمت‌گذاری‌ها با علامت اختصاری RM نشان داده می‌شود و قبل از میزان پول می‌آید، به این صورت می‌آیند: RM 5.50. سكه‌ها به میزان ۱، ۵، ۱۰، ۲۰، و ۵۰ سن هستند. بعضی از سكه‌ها آنقدر سبك هستند كه به‌نظر قلابی می‌آیند. اگر دیدید در مغازه‌ای باقی پول‌تان را شكلات داد اصلاً تعجب نكنید، این كار در مالزی باب است.

سیاست

نظام حكومتی مالزی، پادشاهی است. به این صورت كه پادشاه در رأس حكومت قرار می‌گیرد و نخست‌وزیر در رأس دولت. قوه‌ی مجریه در دست دولت فدرالی و حكومت ۱۳ ایالتی است. قوه‌ی مقننه در دست مجلس فدرالی و مجمع  13 ایالتی است. البته دادگستری سوای قوه‌ی مقننه و مجریه است اگرچه قوه‌ی مجریه تأثیر مستقیمی در انتخاب قضات دادگاه‌ها دارد.

ویزا

مانند دیگر كشورها، توریست‌ها برای ورود به كشور مالزی به ویزا نیاز دارند و پاسپورت‌شان باید بیشتر از ۶ ماه اعتبار داشته باشد. البته   مثل اتحادیه اروپا، نیازی به ویزای شینگن نیست. فقط یك تمبر برای اجازه‌ی ورود كافی است. خوب است بدانید هر تمبر به مدت ۱۴، ۳۰ یا ۹۰ روز اعتبار دارد.

غذاها

همه در مالزی از بزرگ گرفته تا كوچك، میلو می‌نوشند. میلو تركیبی از شكلات و مالت است. این نوشیدنی آنقدر در مالزی محبوب است كه در همه‌جا به فروش می‌رسد، از كافه‌ها گرفته تا رستوران‌ها. ممكن است به كافه‌ای بروید و شكلات داغ سرو نكنند اما میلو سرو كنند. میلو در قالب‌های متفاوتی به‌فروش می‌رسد: یخی، ژله‌ای، كیكی و كوكتلی.

مالزی به تنوع غذایی‌اش معروف است. در هر فروشگاهی كه قدم بگذارید با گستره‌ی متنوعی از غذاهای چینی، هندی، ایتالیایی، ژاپنی و خاورمیانه روبه‌رو می‌شوید.

هزینه‌های زندگی

هزینه‌های زندگی حتی در شهرهای اصلی كشور مالزی پایین است. فروشگاه‌ها و مغازه‌های محلی با غذاها و صنایع بومی در همه‌ی شهرها دیده می‌شود كه همه چیز را با قیمت مناسب‌تری ارائه می‌دهند. اكثر مردم ترجیح می‌دهند در حاشیه‌ی شهرها زندگی كنند تا هزینه‌ها از آن چیزی كه هست هم پایین‌تر بیاید.

استخدام

بهترین حالت زندگی در مالزی این است كه به‌عنوان نماینده‌ی یك شركت به آنجا سفر كنید تا زندگی خوب و مرفهی داشته باشید. اما اگر به این فكر می‌كنید كه بتوانید با ویزای توریستی به مالزی رفته و در آنجا كار پیدا كنید، سخت در اشتباهید؛ مگر اینكه از سابقه‌ی كاری مفید و دانش بالایی برخوردار باشید. احتمال شاغل‌شدن در مالزی پایین است چرا كه كارفرماهای مالزیایی ترجیح می‌دهند از افراد بومی همانجا استفاده كنند تا اینكه بخواهند از مهاجران بهره ببرند.

بهترین كار این است كه در ابتدا به‌دنبال شركت‌های بین‌المللی بگردید كه در مالزی فعالیت می‌كنند. سپس رزومه و انگیزه‌نامه‌ی خود را برای آن شركت بفرستید. شركت‌های این‌چنینی می‌توانند شروع خوبی برای آینده‌ی فرد در مالزی باشند. نباید از رسانه‌های مجازی هم غافل شد. لینكدین می‌تواند جای خوبی برای پیدا كردن كار مناسب در مالزی باشد.

شركت‌ها فقط در صورتی می‌توانند افراد خارجی را به‌كار بگیرند كه ثابت كنند مالزیایی‌ها توانایی انجام آن كار را ندارند یا تمایلی به كار كردن در آن فرصت شغلی ندارند. البته در شغل‌های مدیریتی و مالی همیشه استثناء قائل می‌شوند. دلیل اینكه این روزها مالزیایی‌ها غریب‌نواز نیستند این است كه جوانانشان بهتر از گذشته به تحصیل می‌پردازند. پس اگر بخواهید در این كشور شغلی را از آن خود كنید حتماً علاوه بر سابقه‌ی خوب كاری، باید از مدرك دانشگاهی سطح بالا و معتبری برخوردار باشید. برای دریافت ویزای كاری باید حداقل ۲۷ سال سن داشته باشید و بتوانید ۵۰۰۰ RM در ماه درآمد كسب كنید. از طرف دیگر شركتی كه شما را به كار می‌گیرد باید سرمایه‌ی قابل توجهی داشته باشد. مثلاً مبلغ ۲۰۰,۰۰۰ RM برای شركت‌های بومی، ۳۵۰,۰۰۰ RM برای شركت‌هایی با شركای خارجی و ۵۰۰,۰۰۰ RM برای شركت‌های كاملاً خارجی مد نظر است.

اگر مبلغ قرارداد ۸۰۰۰ RM در ماه باشد، ویزای كاری شما در كمتر از یك هفته صادر می‌شود. نیروهای بسیار متخصص می‌توانند ویزای ده ساله بگیرند كه البته این موارد استثناء هستند. كشور مالزی با فرام آوردن این شرایط تلاش می‌كند با استعدادترین‌ها را در كشور نگه دارد.

معمولاً ویزای كاری ۲-۱ ساله یا در بعضی موارد ۳ یا ۵ ساله می‌باشد. با این ویزا می‌توان در بانك‌های مالزی حساب باز كرد و به كار پرداخت. كارفرماهای مالزیایی مبلغی را برای بازنشستگی به كارمندان خود می‌دهند كه شامل خارجی‌ها نمی‌شود. البته فرد متقاضی می‌تواند درخواست افزودن آن مبلغ به حقوقش را داشته باشد.

اسكان

كوالالامپور، جورج‌‌تاون و جوهور بهرو از شهرهایی هستند كه خارجی‌ها برای زندگی انتخاب می‌كنند. حتی این امكان برای خارجی‌ها وجود دارد كه خانه‌ای به نام خود بخرند اما متأسفانه این روزها قیمت مسكن در مالزی روبه‌افزایش است. قیمت خانه‌ها برای خرید از RM 300,000 شروع می‌شود تا ۲,۰۰۰,۰۰۰ RM. شاید بتوانید با RM 600,000  آپارتمانی زیبا دور از مركز كوالالامپور بخرید. البته قیمت یك ویلای دو طبقه‌ در همین شهر یك میلیون رینگیت می‌باشد. منطقی است كه خارج از این مكان‌ها، قیمت به‌طور قابل توجهی پایین می‌آید.

مالزی انتخابی عالی برای طبیعت‌گردان، تورها، زوج‌ها و خانواده‌هاست. هر از چندگاهی جاذبه‌های جدیدی كشف می‌شود كه با ارتقاء آن گردشگران بیشتری به خود جذب می‌كند. با اینكه قیمت‌ها روبه افزایش بوده شرایط اقامت در مالزی بسیار مناسب است.

 

جاذبه‌ها

مالزی تنوع بالایی از جاذبه‌های گردشگری دارد. شهر بوكیت مراه در پراك به دلیل هم‌جواری با آب از محبوب‌ترین مكان‌ها نزد گردشگران است. این شهر  فقط سه ساعت با كوالالامپور فاصله دارد. اما سیستم حمل و نقل ضعیفی دارد، پس اگر ماشین ندارید بهتر است خیلی دورتر از مركز شهر اقامت نگزینید. اغلب اطراف جاذبه‌ها، وسایل حمل و نقل عمومی پیدا می‌شود. مالزی برای هر فرد با هر اعتقادی بازی و سرگرمی‌هایی آبی دارد كه هر سلیقه‌ای را می‌تواند از خود راضی كند.

نوشته های مشابه

پاسخی بگذارید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا
بستن